Prirodni resursi
U strukturi zemljišta grada Gradiška poljoprivredno zemljište zauzima 65,95%, a šume 27,45%. To su dva ključna prirodna resursa na kojima ova lokalna zajednica bazira svoj razvoj. Od ukupne površine zemljišta od 76.173 ha poljoprivredno zauzima 50.238 ha, šume 20.908 ha, a nepoljoprivredno zemljište 5.027 ha.
Obradivo zemljište, odnosno oranice zajedno sa livadama, čine oko 92,54% ukupnog poljoprivrednog zemljišta ili 46.491 ha, dok pašnjaci zauzimaju 6,83% ili 3.433 ha, a trstici 0,63% ili 314 ha. Velike površine poljoprivrednog i obradivog zemljišta (5.11% poljoprivrednog zemljišta i 5.66% obradivih površina Republike Srpske), dugogodišnje iskustvo u bavljenju poljoprivrednom proizvodnjom i relativno dobar trend razvoja u poslijeratnom periodu, uticali su da grad Gradiška bude područje sa razvijenom poljoprivrednom proizvodnjom i potencijalima za njen dalji intenzivan razvoj.
Istorijski gledano grad Gradiška ima dugu tradiciju bavljenja šumarstvom. Još krajem XIX vijeka Austrougarska je počela sa eksploatacijom drveta na ovom području. Značaj šuma na prostoru grada Gradiška je veliki i ogleda se u sljedećem: drvo kao sirovina ima veliki značaj za drvnu industriju, šume utiču na regulaciju klime, štite zemljište od erozije, a imaju i veliku turističko-rekreativnu vrijednost.
Šume i šumska zemljišta čine oko 27,5% ukupnog zemljišta grada Gradiška, a prosječni godišnji prirast drvne mase iznosi oko 150.000 m3, dok je prosječni godišnji etat oko 100.000 m 3 . Na području grada je razvijena primarna (proizvodnja rezane građe) i finalna prerada drveta (proizvodnja namještaja).
Na bazi ovog prirodnog resursa razvila se drvo-prerađivačka industrija sa različitim nivoom prerade drveta. Drvo-prerađivačka industrija je najstarija industrijska grana na području grada Gradiška. Prva pilana izgrađena je 1855. godine u Gornjim Podgradcima.
Šumsko gazdinstvo „Gradiška” upravlja i gazduje sa 15.293,40 ha šumske površine, a preostalim šumskim površinama od 6.643,23 ha upravljaju i gazduju privatni vlasnici šuma.
Čista voda je važan resurs s kojim raspolaže grad Gradiška. Ispod Lijevča polja, prema mišljenju stručnjaka postoje
značajne rezerve čiste, pitke vode. Imajući u vidu brzinu kojom se smanjuju globalne zalihe pitke vode od posebne je važnosti da se u budućim razvojnim tokovima ovaj resurs uzme u obzir. U tom smislu neophodna je snažnija i aktivnija zaštita akvatorija na prostoru našeg grada. Slivno područje grada Gradiška čine slivno područje rijeke Save i njenih pritoka na površini od 657,7 km2(86,31%) i sliv rijeke Vrbas na površini od 104,3 km2 (13,69%). Veći riječni tokovi na području Grada su Jablanica (sa pritokama Pisarić, Bajnovac, Bukovica, Ljutava, Vrbaška, Trnova, Lubina, Jurkovica, i dr.) koji sprovode površinske vode sa Kozare i Prosare u rijeku Savu, a Osorna sa Bornom preko kanala odvodi vodu u Vrbas i jezero Bardaču.
Prema strateškom dokumentu „Razvoj i izgradnja irigacionih sistema na područjima opštine Gradiška i opštine Laktaši“ predviđeno je da se prestane sa korištenjem podzemnih zaliha vode Lijevča polja i problem navodnjavanja riješi izgradnjom namjenskih akumulacija za irigacije na riječnim slivovima Jurkovice, Lubine, Vrbaške, Jablanice i Turjanice. Izgradnjom ovih namjenskih akumulacija, obezbijedila bi se ukupna zapremina akumulacije od 45,913 miliona m3 i obezbijedila voda za navodnjavanje do 11.000 ha irigacionih provršina.
Područje grada Gradiška izgrađuju raznovrsne stijene koje su nosioci više vrsta mineralnih sirovina. Dosadašnja istraživanja pokazala su da na ovom prostoru postoji ugalj, ciglarske gline, tehnički građevinski kamen, zatim pojave kvarca, bakarnih i živinih mineralizacija, te arhitektonski ukrasni kamen i drugo. Ciglarske gline nalaze se u dijelu aluvijalnih naslaga na lokalitetu Bok Jankovac, gdje se organizovano eksploatišu. Tehnički građevinski kamen – dijabaz nalazi se na više lokaliteta na području Kozare.
Najveći masiv u reonu Trnova – Vučijak eksploatiše se organizovano. Organizovana eksploatacija pijeska i šljunka obavlja se i u koritu rijeke Save.